www.braterskieprzymierze.fora.pl

Canavar

Can nachylił się do nowego i szepnął Bo to elfia strzała. Strzała którą zrobiły [pedały] z plemienia którego lokacji nie zna prawie nikt....

Gość

Prawie nikt..?

Canavar

Podobno nasz przywódca wie gdzie się znajduje Powiedział Can tak jakby sam siebie pytając

Gość

Tessius milczał przez chwilę, analizował słowa Can, po czym odezwał się do niego: - Zatem co zamierzacie zrobić z tym fantem, panie?

Canavar

Ja? Zamierzam pilnować wozu tak jak robiłem to przed twym przyjściem. Ciekawe tylko co zrobią tamci powiedział wskazując w stronę w którą pobiegła reszta

BeronHeavyhand

Beron skacząc raczej, a nie biegnąc, bo tylko na to pozwalała mu ta zbroja dotarł na skraj lasu. Przystanął na chwilę zaraz przed pierwszym drzewem i popatrzył zdyszamy wgłąb zimnego lasu, do którego tylko gdzieniegdzie przebijało się słońce. Normalny, lecz gęsty i stary las.
- Aronenie!! - Zakrzyknął krasnolud do lasu.
Cisza.

Krang

Krang dopadłszy Berona zatrzymał się gwałtownie i zaczął głośno oddychać. Nie był przyzwyczajony do sprintów. Owszem, mógł maszerować wiele godzin bez odpoczynku, ale nie biegać. To tutaj są te [pedały]? Spytał ostrożnie Berona.

BeronHeavyhand

- Chodźmy głębiej - Powiedział niepewnie Beron, po cichu. Ruszył pewnie przez las, nadepnął jakiś kamień z metalowym odgłosem, później szedł przez ścieszkę z głębokim na pół metra rowem po środku, wypłukanym przez deszcz - naturalne koryto/odpływ. Ścieszka prowadziła lekko w górę, Beron przyspieszając kroku skakał nad rowem, po obu stronach wąskiej dróżki. W końcu wdrapał się i teren wyrównał się, a korytko zniknęło. Krasnoludy szły jeszcze kilka minut przed siebie i w końcu dotarły na polanę, gdzie czekał jeden oddział leśnych [pedał]ów z czterema kilka metrów na czele. Jeden z nich - od prawej - był trębaczem. Kolejny był bardzo wysokim [pedałem] o ostrych rysach twarzy. Widać, że stary, jednak nie załamywał się pod ciężarem pięknej, zielonej zbroi płytowej. Płytowej, lecz lekkiej, [pedały] bardzo ciekawie tworzyły bardzo wytrzymałe płytówki, a jednak niezwykle lekkie. Klejny był niemal tak samo wysoki. Oboje mieli u boku identyczne, zakrzywione egzotyczne miecze półtoraręczne - niezwykle finezyjne. Cienkie, lecz zabójcze. Oboje trzymali pod pachą piękne, zdobione hełmy z czerwonym włosiem, spływającym łagodnie po bokach. Najbardziej na lewo stał [pedał] z zielonym, misternie wykonanym, wąskim i długim - trójkątnym sztandarem. Wszyscy - cały oddział, oprócz tych dwóch po środku mieli spiczaste hełmy na głowach i długie łuki trzymane w pozycji oficjalnej, bojowej. U boku, z ręką na wysokości piersi.
Z Berona wydobył się dziwny dźwięk - czyżby zajęknął z radości? Ze łzami w oczach podszedł pewnym krokiem do reprezentantów i ukłonił się obu, każdemu z odobna.
-Aronenie... Lithrsenie... - Drugie imię trudno jest zwykle wymówić krasnoludom, lecz Beron wypowiedział je bez zająknięcia. W końcu jeden z [pedał]ów - ten starszy odezwał się.
- Witaj Beronie z klanu Heavynadów. - Również mu się ukłonił. - Zresztą... co my się będziemy... - [pedał] zawachał się i w końcu przywitał się z Beronem chwytając jego ramiona i klepiąc go po plecach w uścisku. Następnie drugi [pedał] zrobił to samo. Prawdę mówiąc mieli pewien problem w oblęciu krasnala, przez tę zbroję...

Krang

Krang był trochę zdziwiony widząc Berona ściskającego się z [pedałami]. Nie wiedział co robić, więc czekał na dalszy rozwój wypadków.

BeronHeavyhand

- Tyle lat!! - Wrzasnął Beron. - Tyleśmy się nie widzieli... Co was tu sprowadza przyjaciele?!?
- To samo, co was. - Odżekł [pedał] i położył rękę na rękojeści miecza. - Usłyszeliśmy o tym, że twój klan został zaatakowany.
Beron wytrzeszczył oczy z niedowierzania.
- Skąd mogliście o tym wiedzieć?! Toć cały czas żyjecie w tym swoim lesie, gdzie nikt nie ma dostępu! Odgrodzeni od świata jesteście, sam mi tak mówiłeś.
[pedał] wyprostował się.
- Wiemy więcej, niż ci się wydaje Beronie Heavyhandzie. A wieści rozchodzą się szybko.
Beron popatrzył po elfach z oddziału elitarnych łuczników i zmarszczył brwi. Lithrsen domyślając się, co krasnal ma na myśli, chwycił długi, wąski i bardzo ładnie zdobiony róg i zadmił w niego. Rozległ się subtelny, lecz nacechowany mocą dźwięk. Momentalnie na polanę, z gętego lasu ją otaczającego, wkroczyły oddziały leśnych [pedał]ów. Każdy miał swój osobny sztandar, każdy równie piękny, jak pozosałe. Każdy [pedał] miał na sobie takie same zielone płytówki, co ten główny. Na oko dwieście [pedał]ów podzielonych na oddziały, otoczyło Berona i jego przyjaciół.
- Oto moje wojsko. Moi wojownicy, wybrałem najlepszych, z najlepszych, reszta strzeże naszego domu. Najlepiej wyszkoleni łucznicy, którzy w razie potrzeby sięgną po broń i zasieką wroga swymi smukłymi ostrzami. Są wszechstronnie wyszkoleni i uzbrojeni. Myślę, że godne wsparcie dla twojego klanu, Beronie. - [pedały] uśmiechnęły się i ich przywódca ukłonił się Beronowi. - Chciałbym zawrzeć sojusz, między moim plemieniem, a twoim klanem Beronie Heavyhandzie.
Krasnolud stał i gapił się z rozdziawioną paszczą, na te wszystkie [pedały], które weszły na polanę. Jedyne, co zdołał z siebie wydobyć, to...
- O w mordę...

Krang · Wysłany: Pon 0:25, 09 Mar 2009 Temat postu:

Krang zaniepokojony mnogością [pedał]ów wykonal gest, jakby chciał wyciągnąć swój młot, ale w ostatniej chwili się powstrzymał i opuścił ręke. Myśl, że jest ich kilku przeciwko hordzie [pedał]ów, sprawiała, że był strasznie spięty i nerwowy. W końcu krasnolud zdenerwował się oczekiwaniem na to co się wydarzy i wybuchnął głośno.
Ja [wali mi spod pach]! Bardzo jestem szczęśliwy, że idziecie na pomoc klanu Heavyhandów, ale powiedzcie do kata, co wam strzeliło do łba, żeby do nas strzelać?! Krang wykrzyknął to wszystko w furii, nie myśląc o dwornych słowach. Krasnolud nie lubi owijania w bawełne, tylko mówi prosto z mostu.

BeronHeavyhand · Wysłany: Pon 3:15, 09 Mar 2009 Temat postu:

- A jak mieli zatrzymać pędzący 160 na godzinę powóz? - Beron uśmiechnął się do Kranga, a później do [pedał]ów.
- Oj tak... to cholernie dobre wsparcie dla krasnoludów... wasze łuki powalą przecież przynajmniej z połowę wrogów! A właśnie. To jest Krang, poznajcie się. Krang to mój dyplomata.

W tym samym czasie posłaniec dotarł do twierdzy Braterkiego Przymierza i waląc w bramę darł sie głośno.
- Na pochybel skurwysynom! Na pochybel skurwysynooom!!!!

Oggford Oddech Trolla

Powóz, dużo kurzu, głośne krzyki i na samym końcu huk. Potem kilka krzyków - jakby znajomych. Oggford, krasnal który był w podróży ponad dwa lata dawno nie spotkał się z takim harmidrem. Podszedł bliżej do wozu, lecz zauważył, że jest pusty. Zwrócił się w stronę lasu i zobaczył dwie małe postaci doń wbiegające.
- Krasnoludy? - mruknął pod nosem i postanowił to sprawdzić. Ruszył ku drzewom i usłyszał jakieś rozmowy. Zaciekawiony postanowił się podkraść najciszej jak potrafił. Ujrzał dwóch krasnali stojących do niego plecami, którzy rozmawiali z leśnymi e.lfami. Nagle poczuł na plecach coś ostrego. Obrócił głowę i zobaczył kolejnego e.lfa który przystawił mu do pleców miecz.
- Wstań krasnoludzie - rozkazał stanowczo. Oggford wstał i zaraz został wypchnięty z krzaków ku rozmawiającym.
- Trochę szacunku Ty szpiczastoucha pokrako! Mogę się założyć żem stary od Ciebie a ze dwa razy! - krzyknął zdenerwowany, wtem dwa krasnoludy obróciły się ku niemu i okazały swe oblicza.
- Niech mje goblin wychędoży jeśli to nie stary Beron Heavyhand! - odrzekł Oggford uradowanym, na widok starego druha głosem.

BeronHeavyhand

Beron obrócił się do źródła hałasu i nie mógł uwierzyć temu, co zobaczył.
- Oggford!!!! - Wrzasnął i podbiegł do przyjaciela. Rzucił się na niego ściskając go mocno i podał dłoń. - Jak żech cię dawno nie wydział, ani nie słyszoł! - Zadowolony nie mógł puścić ręki Oggforda. - Co ty tu robisz? Skąd się tu wziąłeś?? - Patrzył raz na Ogga, raz na e.lfa, który stał za nim i raz na króla el.fów. I tak w kółko, szukając wyjaśnień.

Oggford Oddech Trolla

- A puść mje bo mje rękę złamiesz - wyrwał się z żelaznego uścisku Berona - Ano żem widzioł jak jakieś szalone istoty jechały powozem aż się kurzyło, potem żem widzoł jak jakieś daw typy się kłocił i do lasu pobiegły, to żem se pomyśloł, a pobiegne za nimi to może jakąś mordę sklepie. No i jak żem sie tak czaił wtem lesie to mje te szpiczastouche pokraki złapały i wepchły tu gdzie tera jestem. A i widzę że i Ciebie złapały co? He! - skończył swoją odpowiedź i sięgnął po topór

na plecach - to jak Beronie lejem ich po mordach? - powiedział wyraźnie zadowolony.