www.braterskieprzymierze.fora.pl

Verdon · Gość

A Pół ork stał z zakrwawionym mieczem w rękach i opuszczoną głową dysząc ciężko.
-Beron! Vlyn! kurw... stał zdezorientowany pół ork
-Skąd się tuta wzięliście?. muruknął po czym począł iść powoli ku nim siekąc na oślep mieczem dookoła zabijając przebiegające [świeczki zapachowe].

Krang

Krang wciąż lekko oszołomiony podniósł się z ziemi. Wokół siebie zobaczył, że większość jego towarzyszy zdążyła się już pozbierać i teraz dobija ogłuszone [świeczki zapachowe]. Ze zdziwieniem zobaczył też wśród nich Berona i jego brata Vlyna. Po chwili całkowicie już przytomny, Krang chwycił topór

i tarczę, po czym zabrał się do dobijania wrogów, w myśli układając już pytania, jakie będzie chciał zadać Heavyhandom.

BeronHeavyhand

Beron wraz z bratem [wybaczcie mu, nie chce mu się przelogować, bo już późno ^^ napiszemy w jednym poście, jak na braci przystało.].
A więc... Beron wraz z bratem, zmęczeni, lecz uśmiechnięci i usatysfakcjonowani coraz bardziej w miarę zabijania [10-letni zbok]ów.
- Jeszcze kilka zostało. Co zrobimy ze ścierwami Vlynie?
- Zapewne nie zgodzisz się na spalenie zwłok? - Tutaj Beron zrobił skwaszoną minę i odparł, uderzając młotem w klatkę piersiową jednego z żywych jeszcze [10-letni zbok]ów. Kilka rzeber zostało złamanych, a mostek zapadł się głęboko w środek ciała.
- Nie, nie zgodzę się. Nie będziemy ich odprawiać na inny plan tak samo, jak naszych ziomków!
- A więc wrzućmy ich z powrotem do ich ciemnej jaskini. Niech zgniją tam i niech zeżrą ich robale. - Duergar chciałl odebrać srebrny naszyjnik innemu drowowi, lecz ten złapał go za rękę. Vlyn odrąbał mu dłoń swym cholernie ostrym toporem i zerwał zeń ten naszyjnik.
- Widzisz bracie? Jak chcesz, to potrafisz wymyślić coś ekonomicznego... przynajmniej nic nie przedostanie się z tej jaskini przez kilka następnych tygodni. - Vlyn nic nie odpowiedział, tylko uśmiechnął się porozumiewawczo.

Krang

Krang nie mogąc już znaleźć więcej przeciwników postanowił porozmawiać z Beronem i Vlynem. Miło cię znowu widzieć Beronie i ciebie Vlynie. Patrząc wokół, widzę, że wykonaliśmy kawał dobrej roboty. Chodźcie do ogniska, ogrzejecie się i przy okazji opowiecie skąd się tu wzięliście. Mamy też do wyjaśnienia parę spraw, odnośnie tego półorka, krasnoluda z fajką, który utrzymuje, że was zna i jeszcze jednego pomylonego khazada, który uważa, że porwaliśmy jakąś wieśniaczkę i zabiliśmy jej męża. Także, wychodzi na to, że czeka nas jeszcze sporo roboty. Krang westchnął i powlókł się z Heavyhandami w stronę ogniska.

BeronHeavyhand

- Ach, witaj Krangu, stary druchu! Mówisz problemy, hę? Jakież są to problemy w porównaniu do walki ze stukrotnie liczniejszym wrogiem od ciebie? Wrogiem, którego, mimo jego miażdzącej przewagi, wygoniliśmy z jego własnej siedziby...
Beron podszedł do ogniska, zdjął rękawice. Młot położył zaraz obok siebie i grzejąc ręce, grzebał znalezionym patykiem w ognisku. - Dajcie nam trochę ochłonąć. Macie ze sobą coś do przepłukania gardzieli? W tym cholernym Podmroku skończyły nam się zapasy.

Dimbo

Mały gnom w końcu wygramolił się z pod jakiegoś [sku.rwysyna] którego to krasnoludy utłukły. Śmierdzi... Po wyrażeniu swego jakże inteligentnego omentarza podszedł i począł słuchać krasnoludów. Ja mam na przepłukanie gardła. Począł krzyczeć wyciągając z torby, która położył na ziemi przed walką, (swoją drogą trochę została podeptana...) całkiem spory bukłak. Napił się sam kilka tęgich łyków, a następnie podał Beronowi. Proszę. Najlepszy sok z czarnych porzecze!

Belgar

* Belgar wybuchł śmiechem * Na zdrowie Beronie! * Powiedział patrząc na gnomka częstującego sokiem. * Proponuję abyśmy ruszali w dalszą drogę. * Dodał opierając się o trzon topora *

Khaagar

*Khaagar, szukał przyjaciół od dłuższego czasu, bowiem wyruszył on na wyprawę w góry chcąc się wyciszyć.. Usłyszał śmiech gnoma, który poznał od razu* Dimbo?? Dimbooo!!! *Zaczął biec do miejsca, z którego posłyszał głos, gdy dobiegł grupa krasnali zbierała się do odejścia, a gnom biegał wokół nich z bukłakiem, w której był nieznany Khaagowi płyn* Co tu do cholery się działo, gdy mnie nie było??? *Zapytał i czekał na odpowiedź druhów*

Krang

Krang powitał Khaagara. Długo by mówić. Sami chcielibyśmy wiedzieć, ale czekamy aż Vlyn i Beron odpoczną. Pewnie myślisz, że wybieramy się w dalszą drogę? Jeszcz nie ten czas. Heavyhandowie są za bardzo zmęczeni, a ten ruch...po prostu sprawdzamy czy wszystkie [świeczki zapachowe] są martwe. Powiedział i wrócił do swojego zajęcia.

Khaagar

To pomogę wam kamraci *Jak powiedział, tak też zrobił*

BeronHeavyhand

Berony i Vlyny zdążyły odpocząc, po dwóch dniach postoju. Wszyscy świetnie się bawili. Było picie przy ognisku, opowieści z Podmroku i zawody w przysmarzaniu jaj (kto dłużej wyrobi). Beron zorganizował nawet mały trening.
- Dobra leniuchy! Kto chce ze mną potrenować walkę, albo zapasy?

Gość

Ha ha! Ty stary draniu, dobrze wiesz jak kocham zapasy! - Krasnolud wstał i podciągnął brunatne portki. Wyciągnął fajkę z ust i położył ją na ziemi obok napierśnika oraz oskarda. Czas się trochę zabawić - zajął miejsce przed Beronem wyciągając ku niemu ręce - Zaczynaj.

BeronHeavyhand

Beron uśmiechnął się i stanął przed Grothordem. Zdjął zbroję płytową i gdy ją w końcu położył (czynność zdejmowania takiej zbroi to nie lada wyzwanie... Vlyn mu pomógł), rzucił się bez ostrzeżenia na towarzysza, lecąc prosto ku jego nogom. Grothord był zdezorientowany, gdyż Beron dość długo zdejmował rynsztunek i zaatakował tak nagle. Oboje znaleźli się na glebie. Beronowi coś nie wyszło, gdyż chciał Grothorda podnieść na karku. Zamiast tego wylądował pod nim... przynajmniej oglądający zapasy mieli kupę smiechu.

Belgar

Belgar oglądał zapasy z kuflem w ręku. Widząc upadek Krasnoludów wybuchł śmiechem Nie oszczędzaj się Dopingował towarzyszy

Gość

Grothord wykorzystał skrzętnie szansę aby opasać Berona rękoma w pasie żelaznym uciskiem. Postawił stopy na ziemi i z całych sił zaparł się na nogach. Yyyyyyy! - stęknął podczas podnoszenia Berona, chciał nim ciepnąć o ziemię. Przeliczył się. Gdy krasnal był na wysokości jego klaty, Grothordowi nogi odmówiły posłuszeństwa, upadł na plecy, a na niego spadł Beron. Słychać było tylko głuchy jęk.