www.braterskieprzymierze.fora.pl

Krang

No to ruszamy!-powiedział-Vlyn!Jeśli mamy dogonić Ogga to musimy się pospieszyć, biegnie jak szalony!-Z tymi słowami ruszył w stronę w której zniknął Ogg.

Gryt Hum · Gość

- To dobry plan, widać krasnoludzie, że masz łep na karku! Ale nie uwzględniłeś jednej rzeczy. Ogg nie uciekł nam na tyle daleko, żebym go nie mógł dogonić. Poczekajcie chwile, a ja go zatrzymam zanim wpakuje się w kłopoty. Macie krótsze nogi ode mnie, w dodatku nosicie ciężkie zbroje co was spowalniają. - Po tych słowach zielony ruszył do przodu jak błyskawica. Niewiele czasu minęło a półork był już za plecami krasnoluda. Zastanawiał się jak ma zatrzymać Ogga bez ranienia go - to było wyzwanie. Postanowił go wyprzedzić i zagrodzić drogę własnym ciałem. Gryt śmignął obok krasnoluda, wyprzedził go o parę metrów, nagłym zwrotem odwrócił się w jego kierunku i przyjął pozycję z rozłożonymi na boki rękoma. Zaparł się mocno na nogach po czym rzekł.
- Stój! Opanuj się!

Belgar

Gryt był już daleko przed nimi, dogonienie go było kwestią paru minut, pod warunkiem że będzie stał w miejscu:
- Musimy szybko ich dogonić. Nie chciałbym żeby [świeczki zapachowe] nas spotkały gdy będziemy rozdzieleni

Oggford Oddech Trolla

Krasnal zauważył manewr półorka i postanowił wyminąć go z lewej strony. Nic nie mogło teraz powstrzymać jego i jego wściekłości. Nic oprócz drzewa, które było lekko przysłonięte przez masyw Gryta, i którego nie Ogg nie zauważył. Obrócił głowę żeby się obejrzeć i w tym momencie trafił w drzewo odbijając się od niego jak piłeczka.
- Szlag by to... - mruknął krasnal trzymając się za bolącą głowę, z której spadł hełm.

Krang

Krasnolud dotarłszy do Gryta i Ogga przystanął i odsapnął.Strasznie szybko biegasz Oggu!-powiedział z podziwem-Mamy szczęście, że Gryt i drzewo zdołały ciebie powstrzymać. Nie powinniśmy się rozdzielać, kiedy będziemy atakować razem nasz atak będzie silniejszy, a rozdzielonych z łatwością pokolei wykończą [świeczki zapachowe]. Teraz musimy znaleźć tych ciemniaków. Odnoszę wrażenie, że Vlyn wie, gdzie oni się znajdują.-powiedział i odwrócił się w stronę krasnoluda.

Vlyn Heavyhand

Gdy Krang obrócił się do Vlyna, ujrzał go stojącego jak słup, wpatrującego się w jakiś odległy punkt w lesie. Jakieś pół kilometra od nich. Duergary i [świeczki zapachowe] posiadały cholernie doskonały wzrok. Szczególnie teraz, gdy zbliżał się zmrok. Krasnoludy miały zapewne do niego wiele pytań, lecz gdy spojrzało się Vlynowi prosto w oczy, wiadomo było, że nie odpowie na żadne pytania. Vlyn widział teraz jedynie ten odległy punkt, a wszystko dookoła było jedynie białą mgłą. Jego oddech powoli i miarowo stawał się coraz szybszy.

Krang

O co chodzi Vlyn? Czemu tak dziwnie patrzysz? Coś zauważyłeś?-spytał zaciekawiony, nie wiedząc co się stało krasnoludowi.

Belgar

Podszedł do Ogga, przykucnął nad nim poklepał po zarośniętym poliku. Wstał wyciągnął rękę ku niemu.
- Wstajesz? - Zapytał.

Oggford Oddech Trolla

- Nie posiedzę sobie jeszcze trochę - powiedział z ironią w głosie - Jasne, że wstaje - złapał za rękę Belgara i podniósł i zaczął szukać hełmu. Znalazł go po krótkiej chwili i założył na łeb. Spojrzał na Vlyna, który stał i patrzył się gdzieś w siną dał. Zauważył także, że durergar oddycha coraz szybciej, tak jakby go coś nagle podburzyło.

Belgar

- Nie możemy być za długo w jednym miejscu, istnieje za duże ryzyko że jakiś [10-letni zbok] właśnie celuje do nas z kuszy. Koniecznie musimy zmienić miejsce postoju, obawiam się że to my będziemy musieli się bronić.

Vlyn Heavyhand

- BRONIĆ???? - Ryknął nagle ni stąd ni zowąd Vlyn dysząc strasznie. - Jedyne, czego musimy się w tej chwili bać, to samego strachu! - Duergar po tych słowach ruszył rozwścieczony szaleńczym biegiem wprost przed siebie. Jego ryk był coraz głośniejszy.

Oggford Oddech Trolla

- Nie ma sensu go zatrzymywać - powiedział krasnal podnosząc przy okazji topór

z ziemi - No to lećmy!!! - Krzyknął Ogg i ruszył za Vlynem.

Belgar

Spuścił głowę, obawiał się że liczba jednostek wroga będzie zbyt wielka na takie bez myślne szarże, ale cóż miał począć...
- Przecież nie puścimy ich samych, prawda? - zapytał retorycznie- Trzeba skopać trochę ciemnych dup! - dodał choć ciężko mu było uwierzyć w łatwy sukces wygranej.

Widoczność była coraz gorsza lecz nie odważył się na użycie magicznego światło topora żeby nie ściągać na siebie uwagi przeciwników.znajdował się jakieś cztery metry za biegnącym Oggiem i duergarem

Gryt Hum · Gość

- Dokąd tak biegniemy, Vlyn? Czy aby dobrze wiesz gdzie nas nogi niosą? - ozwał się zielonoskóry, który cały czas biegł za swoimi towarzyszami. Wcześniej wydawało mu się, że szary krasnolud coś zauważył będąc w lesie, ale Gryt nie wiedział o co chodzi. Teraz było już za późno, żeby coś zauważyć, ponieważ zapadła ciemna noc a las stał się gęstszy, uniemożliwiając tym samym swobodną obserwację. Rozczarowany, nieudanymi próbami dostrzeżenia czegoś w ciemnościach, zapytał szarego - Co takiego zauważyłeś wcześniej, zanim zaczęliśmy biec?

Vlyn Heavyhand

Vlyn biegnąc odepchnął bez słowa półorka w bok. Noc była już ciemna i nic dla zwykłych oczu nie było widać. Nawet krasnoludy miały ograniczoną widoczność, choć Vlyn był duergarem i widział więcej. Gryt prawie upadł, lecz utrzymał się na nogach. Został jednak skutecznie odepchnięty. Jego miejsce zajął Vlyn, który przygotował topór

, na coś, czego widać nie było. Czekał na coś chwilę, aż w końcu umocnił uścisk na toporze i z rykiem podniósł go wyżej trafiając w rogaty hełm demona, który leciał tuż nad ziemią. Ramiona duergara ugięły się pod siłą uderzenia, lecz Vlyn wytrzymał napór i zaparł się nogami o ziemię. Demon dzięki rozpędowi przesunął Vlyna kilka metrów w tył, trwając z nim w zwarciu. Gdyby nie Vlyn, stwór mógłby zaatakować niczego nieświadomego Gryta.